چرا حرفه ای ها نمیتوانند کامپیوتر های All in One را برای خود انتخابی مناسب بدانند

در ۵ سال اخیر، کامپیوترهای All-In-One توانسته اند قدرت برندینگ خود را به اثبات برسانند و فروش مناسبی را نیز رقم بزنند، و این در حالیست که بازار فروش PC ها به شکل کلی با کاهش تقاضا مواجه بوده است.

در ۵ سال اخیر، کامپیوترهای All-In-One توانسته اند قدرت برندینگ خود را به اثبات برسانند و فروش مناسبی را نیز رقم بزنند، و این در حالیست که بازار فروش PC ها به شکل کلی با کاهش تقاضا مواجه بوده است.

تا کنون سازندگان چنین محصولاتی، از بازار بد، گلایه ای نداشته اند و معمولا این کامپیوترها را با قیمت هایی بیشتر از نمونه های عادی به فروش می رسانند. درک فروش بالای All-In-One ها، ساده است. این محصولات آمده اند تا پردازش کامپیوتری را در ظاهری «خوش جلوه» به کاربر ارائه دهند. دیگر نه خبری از کیس های دردسر ساز و حجیم هست و نه سیم های به هم ریخته‌ی فراوان. انتخاب، روی کاغذ عالیست اما این یار گران قیمت، گاه می تواند رفیق نیمه راه شود. 

کارایی؟

اینتل اعلام کرده که چرخه های «تیک-تاک»، از این پس تبدیل خواهند شد به چرخه های «تیک-تاک-تاک» و این یعنی کاهش سرعت تکنولوژی و پردازش در کامپیوترهای شخصی. با این همه، هنوز هم سرعت به پیش رفتن میزان کارایی از آنچه تصور می کنید سریع تر است.

حتی فعالیت هایی ساده همچون وب گردی نیز می توانند در گذر زمان مشکل تر از پیش گردند و نیازمند منابع بیشتری از کامپیوتر شما باشند. All-In-One ها اما آمده اند تا در درجه اول، زیبایی خودشان را به رخ بکشند. می خواهند با باریکی بی نظیری توجه کاربران را به خود جلب کنند. در نتیجه همین امر است که بازار پر شده از All-In-One های خوش چهره اما ناتوان. در بعضی از این محصولات حتی پردازنده هایی به کار می رود که مخصوص نوت بوک های باریک طراحی گشته و توسعه پیدا کرده اند.

می توان Lenovo C50 را مثال زد؛ این محصول قیمتی دارد برابر با ۷۳۰ دلار و از پردازنده Core i5-4210U استفاده می کند. پردازشگری که دو هسته دارد و در حالت عادی، کلاک پردازشی اش روی ۱.۷ گیگاهرتز تنظیم گشته و در پر قدرت ترین حالت خود، می تواند تا ۲.۷ گیگاهرتز افزایش عملکرد داشته باشد.

بیایید تصور کنیم مانیتور، هزینه ای برابر با ۱۵۰ دلار برایتان در بر دارد؛ با چنین شرایطی، هنوز ۵۸۰ دلار برای شما باقی می ماند تا آن را صرف تهیه اجزای مختلف یک کامپیوتر کنید و مطمئن باشید با چنین هزینه ای، خواهید توانست از پردازنده ای چهار هسته ای بهره گیرید که سرعت پردازشی کلاک اش در حالت عادی، روی ۳.۲ گیگاهرتز تنظیم شده باشد.

نمونه ای که مثال زدیم، یکی از ارزان ترین کامپیوترهای یکپارچه است و هر چه به سراغ مدل های بالاتر آنها می روید، این شکاف قیمتی نیز مشخص تر می شود. با پرداخت هزار دلار، به سختی می توانید یک All-In-One تهیه کنید که از نمایشگر ۱۰۸۰p بهره برد و پردازنده ای قابل قبول داشته باشد اما می توانید با صرف چنین هزینه ای برای یک کامپیوتر معمولی، از میان بهترین ها انتخاب هایتان را انجام دهید. و البته هیچ All-In-One ی نمی تواند در زمینه قدرت، یک کامپیوتر عادی ۲۰۰۰ دلاری را شکست دهد.

قدیمی شدن سریع

از همان ابتدا، به نسبت هزینه ای که پرداخت می کنید، All-In-One ها سخت افزار ضعیف تری را در اختیارتان قرار می دهند و بر همین اساس، احساس شما مبنی به نیاز آن برای بروز رسانی شدن، زودتر از آنچه تصور می کنید فرا خواهد رسید.

کامپیوترهای امروزی، قابلیت آن را دارند که عمر بسیار بالایی داشته باشند اما پس از گذشت ۴ یا ۵ سال، نشانه هایی را نیز در اختیارتان قرار می دهند که ناشی از پا به سن گذاشتن آنهاست. این داستان، برای کامپیوترهایی که در همان زمان خرید بروز نبوده اند سریع تر نیز رخ می دهد.

متاسفانه AIO ها، سریع تر از نمونه های عادی، پا به سن گذاشتن خود را نمایان می کنند. شما در کامپیوترهای دارای کیس، به راحتی خودتان می توانید اجزا را بروز رسانی کرده و این مشکل را مرتفع سازید اما یک AIO، به طور کلی برای بروز رسانی شدن طراحی نشده است. تمام کامپیوتر ها دارای بخشی هستند به نام BGA (یا Ball Grid Array) که در واقع، متصل کننده اجزای یک مادربرد به همدیگر است و چیپ ها، روی آن سوار می شوند. این بخش در واقع به مادربرد لحیم شده و توسط خود کاربر قابل تعویض نیست. در نتیجه شاید پردازنده ای که شما بخواهید آن را در کامپیوتر خود جای دهید، به طور کلی با BGA سیستم شما همخوانی نداشته باشد و متاسفانه راه حلی نیز برای این مشکل وجود ندارد.

شما قادر نخواهید بود که نمایشگر یا بلندگوها را نیز بروز رسانی کنید. البته باید در نظر گرفت که این دو بخش، دیرتر از پردازنده قدیمی خواهند شد اما، باز هم روزی می رسد که از رده خارج محسوب شوند. یک دهه پیش، نمایشگرهای ۱۹ اینچ با رزولوشن ۱۲۸۰ در ۷۶۸ طرفدارهای زیادی داشتند و مشخصا در سال ۲۰۲۵، نمایشگرهای ۱۰۸۰p امروزی دیگر طرفداری ندارند.

به این سوال می رسیم که کاربر در نهایت کجای یک سیستم All-In-One را قادر است تغییر دهد؟ برخی AIO ها اجازه می دهند تا میزان رم و حافظه داخلی آنها را ارتقا دهید و البته این دو ویژگی، در تعدادی از مدل ها نیز وجود ندارند.

حتی در بخش بروز رسانی رم هم می توان شاهد محدودیت های بسیاری شد؛ برای مثال بدیهیست که بیشتر این کامپیوترها از دو اسلاید رم استفاده می کنند و صرفا یک جا برای قرار گیری درایو حافظه دارند. شما نمی توانید بخشی را به All-In-One خود «اضافه» کنید، می توانید آن را عوض کرده و بهترش کنید، و این یعنی هزینه ای بسیار بالا.

اگر بخشی از کامپیوتر شما مشکل پیدا کند، کل کامپیوتر مشکل پیدا کرده است

محدودیت در بروز رسانی کردن دستگاه، به معنای محدودیت در تعمیر آن نیز هست. All-In-One ی که شما می خرید در درجه اول طراحی شده تا همه جزییات آن، در کوچک ترین فضای ممکن جای گرفته و با هم به شکل هماهنگی کار کنند. نتیجه چنین کاری می شود کامپیوتری زیبا و بسیار پر زرق و برق که با از کار افتادن یک بخش آن، به شکل کامل بی استفاده می شود.

تصور کنید یک کامپیوتر رومیزی معمولی با کیس دارید؛ در صورتی که نمایشگر شما مشکل پیدا کند، به سادگی می توانید با صرف هزینه ای، آن را تغییر دهید اما اگر چنین اتفاقی برای یک All-In-One رخ دهد، کل سیستم شما بی ارزش شده است. البته شما باز هم قادر خواهید بود تا آن را تعمیر کرده و دوباره مورد استفاده قرار دهید اما هزینه این تعمیر، چند برابر خرید یک نمایشگر جداگانه خواهد بود.

درایو نوری، اسپیکرها، آداپتور وایرلس و بخش های دیگر نیز داستان مشابهی دارند و به راحتی می توان در یک کامپیوتر معمولی آنها را جایگزین کرد اما هزینه تعمیرات این بخش ها در یک All-In-One، حتی اگر تعمیر انجام شود، بسیار گزاف خواهد بود.

نتیجه گیری و راهکارها

شما در ابتدا هزینه ای بالاتر برای داشتن یک کامپیوتر All-In-One با سخت افزاری ضعیف تر پرداخت کرده اید و در میان راه نیز هزینه های زیادی را در صورت لزوم، برای تعمیر باید بپردازید.

گاهی ممکن است در همان میانه راه به خود آمده و ببینید که بیشتر از دو برابر قیمت یک کامپیوتر معمول، برای داشتن یک All-In-One هزینه کرده اید.

All-In-One ها زیبا هستند و بخش بسیاری از این زیبایی، مربوط می شود به عدم حضور سیم های مختلف در اطراف آنها. شما به راحتی می توانید میز کار خود را از سیم ها خالی کنید. برای مثال قادر هستید به سراغ تهیه کامپیوتری رومیزی و عادی بروید که به شکل داخلی، از بلوتوث پشتیبانی به عمل آورد و به همین طریق، بخش های مختلف کامپیوتر خود نظیر ماوس و کیبورد را به آن متصل کنید. [جدا از آنکه می توان دانگل بلوتوث تهیه کرد و یا به سراغ ماوس و کیبوردهای بی سیم با بلوتوث رفت که دریافت کننده سیگنال آنها در پورت USB قرار می گیرد.]

در این صورت، تعداد سیم های شما محدود خواهند شد به مانیتور و کابل برق برای کیس سیستم. خیالتان راحت باشد که با تهیه یک کامپیوتر معمولی و عدم خرید یک All-In-One، تنها موردی که از دست می دهید زیبایی است اما با صرف هزینه ای یکسان، کارایی شما به عنوان یک «کاربر حرفه ای» بسیار بیشتر خواهد بود.